سرویس سیاسی سراج24: سعید قانعی در این باره می نویسد: مسئله مهم دیگری که هنگام اقامت شاه در مکزیک پیش آمده و فوق العاده موجب تکدر و افسردگی بیش از پیش ایشان شد، ماجرای روابط فرح و جوادی بود که از پرده بیرون افتاد و به گوش شاه رسید.
در کتاب پس از سقوط (خاطرات انصاری) آمده است: حقیقت این است که از سال ها پیش درباره روابط عاطفی این دو گفتگوهایی در بین بود و من مخصوصا نسبت به این مسئله حساسیت زیاد داشتم، در همین نوشته ها یکبار توضیح دادم که حتی جریان را با تلخی به خانم دیبا گفتم و بر سر همین مسئله هم روابط من با فرح شکرآب شد و شکرآب هم ماند.
در مکزیک هم باز این مسئله اسباب ناراحتی من بود. فرح هم این نکته را می دانست و مراقب بود که وقتی من در خانه آنها هستم سر و کله جوادی آن طرف ها پیدا نشود.
درباره این رابطه یک بار یکی از تیمسار ها که زمانی از فرماندهان گارد بود. برای خود من حکایت کرد که در شکارگاه نخجیر یکی از سربازان گارد فرح و جوادی را در حال نامناسبی دیده بود و ظاهرا چون آدم متعصبی بوده طاقت نمی آورد و نزد تیمسار مزبور می آید و ضمن بازگفتن ماجرا می گوید:
«ما خیال می کردیم که از یک زن عفیفه نگهبانی می کنیم و نمی دانستیم که این طور مسایلی هم در میان هست.»
در آن موقع البته کسی جرأت آفتابی کردن قضیه را نداشت و لاجرم سرباز گارد را هم تهدید می کنند و هم تحبیب. به این معنی که می گویند اگر موضوع درز کند سر خود را به باد می دهی و ضمنا چون نامحرم هم تشخیص داده شده بود او را از گارد اخراج می کنند . سرمایه ای هم به او می دهند و برایش یک دهنه مغازه می خرند که به کسب و کار مشغول باشد و صدایش هم در نیاید.
آفتابی شدن این جریان تأثیرش را بر روحیه شاه باقی گذاشت و مخصوصا غرور او را در آن شرایط روحی ناشی از سقوط و غربت بیش تر جریحه دار کرد. احتمالا این مسئله در تشدید بیماری او که منجر به سفر نیویورک شد بی تاثیر نبود. در مورد این رابطه باید این را هم بگویم که اطلاع شاه از جریان باعث قطع آن نگردید و تا زمان مرگ شاه ادامه یافت (و بعد از آن را الله اعلم). به طوری که بعد ها از شخص موثقی شنیدم ، در همان ایامی که شاه در بیمارستان معادی قاهره بستری و در حال مرگ بود، جوادی و فرح شب ها در اتاق انتظار خصوصی بیمارستان با هم به سر می بردند!!!!؟
.jpg)
